Trip Info
De Hofjes van de Jordaan
Duur
- 2 uur
Groepsgrootte
- 2-8 personen (min 2 volwassenen)
Kosten
- Volwassen € 24,00- p.p.
- Kinderen 4 tot 12 jaar € 9,50 p.p.
Vertrek
- Op basis van beschikbaarheid:
Dinsdag t/m Vrijdag om 14.00 uur
naast de hoofdingang van de Westerkerk, Prinsengracht 281/hoek Westermarkt.
Reserveren info *
- Per telefoon: 06 42 53 10 61
- info@historytrips.eu
Hofjes van de Jordaan (17de-19de eeuw)
Stadswandeling
Deze stadswandeling is voor iedereen die eens weg wil van de toeristische drukte van de Amsterdamse grachten. In de Jordaan, grenzend aan de Prinsengracht, treffen we veel “Hofjes” aan. Het zijn kleine diamanten vanwege hun charme en intieme karakter. Een aantal van hen zijn gerestaureerd en toegankelijk voor publiek maar niet altijd even gemakkelijk te vinden. Ze gaan vaak verscholen achter deuren die lijken op de toegang tot gewone huizen.
Het Amsterdamse grachtenstelsel is het resultaat van zorgvuldige stadsplanning. Nadat Amsterdam een groot internationaal handelscentrum was geworden, werd in de 17e eeuw een stadsuitbreiding gepland die was gebaseerd op een patroon van concentrische cirkels: Singelgracht, Herengracht, Keizersgracht en Prinsengracht (zie afb.). Deze grachten vormden de woonomgeving van het rijke deel van de bevolking. De rechthoekig aangelegde bebouwing omsluit binnenplaatsen die ingericht werden als tuinen.
De snelle toename van de Amsterdamse bevolking in de 17e eeuw maakte de aanleg van een nieuwe stadswijk noodzakelijk. Het stratenplan werd diagonaal op de reeds bestaande vier grachten geprojecteerd. Op deze manier ontstond de Jordaan, waar vooral de arbeidende klasse gehuisvest was.
De ruime opzet van de grachtengordel met tuinen bleef achterwege en de Jordaan werd een overbevolkte wijk. Het was normaal dat grote families samenwoonden in kleine woonruimtes en de hygiëne te wensen overliet.
Tot aan de 17e eeuw droeg vooral de R.K.-kerk zorg voor de huisvesting van armen en ouderen. Tijdens de Opstand tegen de Spaanse koning ging koos Amsterdam de zijde van de opstandelingen (1578). Het stadsbestuur werd omgezet en de katholieke kerk werd verboden. De schuilkerken vormen hiervan een blijvende herinnering. De rol in de armen- en ouderenzorg werd overgenomen door rijke Protestantse kooplieden. Zij waren het die uit christelijke naastenliefde de hofjes lieten aanleggen, hoewel enige vorm van eigenbelang hierbij zeker een rol kon spelen.
